Het is pikkedonker, zonder maan en gelukkig met heel veel sterren. De sterrenhemel op het noordelijk halfrond is bekend terrein, maar hier in Zuid-Afrika probeer ik toch vooral de grote beer te herkennen en vind hem niet. Op zoek naar mezelf en gewapend met mijn zaklamp word ik tijdens mijn nightwatch opgeschrikt door een diep zwaar grommen. Het is een mannetjesleeuw die de jacht aankondigt. Overdag is het nagenoeg veilig om met de gewapende gids rond te wandelen, ‘s nachts is dicht bij het kampvuur blijven op een moeilijk toegankelijke plek een absolute must. Gelukkig is het grommen niet heel dichtbij en begint het alweer langzaam licht te worden. Magisch om over iedereen te waken, de zon in mijn eentje te zien opkomen en de vogels te horen die blij zijn dat de dag weer begint.
Stilte is belonend
Het is mijn tweede tocht door Zuid-Afrika met een groep Nederlanders en we zijn in Umfolozi wildpark in de buurt van Durban. Na een paar dagen in het park voel ik me helemaal op mijn gemak, wandelend tussen de neushoorns en de olifanten. De stilte en rust doen me goed en drie gebalanceerde maaltijden per dag met wat water is meer dan genoeg om fit te blijven. Wat ik vooral voel is dat stilte en afzondering zeer belonend zijn. Een weekje de sneltrein in mijn hoofd stilzetten is een groot geschenk.
Vreemd dat ik in Nederland er bijna nooit voor kies om een paar uur stil op een boomstam in het bos te gaan zitten, mijn mobiel uit te zetten en te wachten welke dieren en gedachten naar me toe komen. Ik kom wel regelmatig in het Zeister bos maar dan alleen om er zo hard mogelijk doorheen te rennen. In Umfolozi is het anders. De ingrediënten die mij goed doen zijn het vele wandelen, het stilzitten op een rots en bekijken van de dieren, en vooral het nachtwaken over mijn medereizigers.
Net als de dieren volgen we een vast ritme. Wij beginnen met opstaan, ontbijten, de slaapplek precies zo achterlaten als we hem hadden gevonden, alles inpakken en verder trekken naar de volgende adembenemende plek om daar ons kamp op te zetten. Veel meer dan een kampvuur maken en het neerleggen van dunne matjes met onze slaapzak is het overigens niet.
De aanval
Op de eerste dag hebben we na een uur wandelen in het park gelijk een ontmoeting met een neushoorn en haar jong. Hoewel het op de foto lijkt of ze ligt te slapen is een moeder neushoorn altijd alert en omdat wij onze ogen voor in ons hoofd hebben zijn we voor haar een roofdier. Nu is dat op zich niet erg want een leeuw die net gegeten heeft, wordt ook gewoon genegeerd door een smakelijk hapje als een zebra. De zebra voelt instinctief dat een jacht er gelukkig niet in zit deze keer. Maar gestreste mensen die nog aan hun rugzak aan het prutsen zijn en die, ook al moeten ze stil zijn, geluid maken alsof ze over een grindpad lopen. Tja, dat vindt moeder neushoorn bedreigend voor haar jong.
De aanval komt snel en de neushoorn haalt met gemak 30 km/u. Onze gids wacht tot moeder en jong vlak bij zijn en creëert dan een muur van geluid (hij schreeuwt hard waar beide van schrikken) en vervolgens wijkt de moeder op 2 meter van de groep en verdwijnt met het jong uit het zicht. Vreemd, ik voel geen opwinding of angst, maar vooral begrip voor de aanval en het feit dat wij dit veroorzaakt hebben. Dit doet me beseffen dat dieren volledig vertrouwen op hun gevoel en continu leven met de balans van angst en vertrouwen.
Angst uitbannen is een schijnzekerheid
Het is opvallend hoezeer wij angst hebben uitgebannen uit ons systeem of het in ieder geval hard proberen. Dat is waarschijnlijk de reden dat wanneer iemand angst gebruikt (zoals de dreiging van terrorisme of virussen), we zo gemakkelijk beïnvloed worden.
Het erkennen van mijn eigen angsten is confronterend voor me. Er is echter geen ontkomen aan hier in de wildernis. Wat ik er vooral van leer is dat deze angst gewoon bij me hoort en dat het een normaal onderdeel is van mijn zijn. Zodra ik er naar durf te kijken en het erken blijkt er niet veel aan de hand te zijn. Het ontkennen ervan leidt echter wel tot slapeloze nachten en een oncomfortabel gevoel. Angst uitbannen is dan ook een schijnzekerheid. Ik leer nu vooral om beter naar mezelf en al mijn interne stemmen te luisteren en kijken, en te erkennen waar mijn angst en vertrouwen zitten.
Gevaar is reëel, angst is mijn eigen keuze
De beloning komt na een paar dagen als de dieren ineens veel dichterbij komen en niet meer wegrennen wanneer ze me ruiken of zien. Ik straal blijkbaar minder stress uit en dit klopt ook, want er is veel meer ruimte voor energie in mijn lijf. Ik heb het gevoel de wereld aan te kunnen en heb zin om te blijven rennen. Wat is het eigenlijk makkelijk om me goed te voelen en dicht bij mezelf te staan. Rust en ruimte met erkenning en omarming van mijn eigen angsten en het uitzetten van mijn mobiel: thats all. Waarom doe ik dat niet veel vaker?
Afrika en Pieterpad: wandelende teambuilding
Afrika is natuurlijk erg mooi en daar ga ik het liefst met een zelf samengestelde groep Nederlanders zo snel mogelijk naar terug. Er is daarnaast ook een laagdrempelige mogelijkheid; het Pieterpad dat loopt van Limburg tot aan Groningen leent zich ook bij uitstek voor een tocht die leidt tot rust en inzichten.
Het samen wandelen in stilte en delen van persoonlijke ervaringen en gevoelens bij het kampvuur zorgt ervoor dat teamleden dichter bij elkaar komen te staan en elkaars interne drijfveren en angsten begrijpen en erkennen. Begeleiding van iemand die dit proces begrijpt en faciliteert is dan wel een aanrader.
Binnen HillFive zijn we ervan overtuigd dat een dergelijke investering tot betere resultaten op het werk leidt. Het zorgt ervoor dat ik de interacties bij de klant beter begrijp en mezelf blijf ontwikkelen. Daarnaast ben ik nu beter in staat om de klant te helpen. In veel gevallen is het aanleren van vaardigheden aan de klant, zoals Lean tools, genoeg om prestatieverbetering te bereiken. Het aanleren van nieuwe vaardigheden betekent vaak ook het loslaten van oude en dit gaat in een aantal gevallen met angst gepaard. Mijn Afrika ervaringen geven me nu meer houvast om de klant ook hiermee te helpen en zelf een weg naar buiten te vinden. Het plaatsen van de klant in zijn eigen kracht geeft mij veel voldoening. Het is belonend om de klant met blijvende persoonlijke groei te helpen.
Bovenal is het natuurlijk vooral erg leuk om te doen dus, wie gaat er mee naar Afrika of een stuk van het Pieterpaadje lopen?
Vind je het leuk om op deze blog te reageren of discussiëren, mail dan naar wietze.fabriek@hillfive.nl
Veel plezier vandaag!
Wietze