Wat begon als een strak geplande zakelijke reis eindigde heel anders dan verwacht. Het werd een teambuilding die we nooit meer zullen vergeten. Nietsvermoedend reden wij met z’n zevenen donderdagochtend richting Schiphol waar we om 07.00 uur vertrokken voor de trip waar wij lang naar hadden uitgekeken. HillFive bestaat inmiddels 5 jaar en onze oprichters Hans en Wietze wilden dit samen met de medewerkers vieren en de koers uitzetten voor de komende jaren.
Bij aankomst op de luchthaven van Marrakesh merkten wij dat de sfeer al iets gespannen was. Wij moesten allemaal een formulier invullen ten behoeve van COVID-19 registratie en bij de douane werd bij iedere passagier door middel van een infrarood scan de lichaamstemperatuur gemeten. Op zich normale procedures in dit COVID-19 tijdperk dachten we. In de vertrekhal werden we ontvangen door onze reisleidster en mede HillFiver Nanke, die alle voorbereidingen had getroffen om ons een geweldige tijd in Marokko te bezorgen.
Terwijl wij genoten van alle schoonheid die het mooie Marokko te bieden heeft voltrok zich binnen Europa in zeer korte tijd een ander scenario. Waar wij elkaar eerst nog gekscherend toespraken “het zou toch wat zijn als wij hier niet meer weg kunnen” bereikte op zaterdagochtend ons het bericht dat de Marokkaanse overheid had besloten per direct het luchtruim te sluiten voor alle luchtverkeer. Tot dit moment hebben we ons geplande programma kunnen volgen. Het begin van onze trip stond in het teken van verbinding als team. Door gebruik te maken van de “talking stick” hebben we persoonlijke verhalen gedeeld om elkaar beter te leren kennen en het onderlinge vertrouwen te laten groeien. Daarna zijn we met het Objectives, Goals, Strategies en Measures (OGSM) model aan de slag gegaan om structuur te brengen in waar we als HillFive naar toe willen groeien.
Escape room
Ondertussen ontdekten we dat ook de veerboten aan wal werden gehouden. Binnen een uur kregen we een annulering van onze retourvlucht met de mededeling dat de ticketkosten zouden worden teruggestort op onze rekening. Daar zaten wij dan…. Op een prachtlocatie in Marokko en we hadden geen idee wanneer we weer naar huis zouden kunnen. Dit deed bij ons de alarmbellen afgaan en we hebben meteen ons officiële programma gestaakt. Ons programma had tot dan toe in het teken van teambuilding en strategie gestaan en nu werden we geconfronteerd met een beproeving die ineens heel écht was. Achteraf bleek deze beproeving juist te zorgen voor een fantastische teambuilding.
Crisisteam
Om de rust te bewaren werd er een klein crisisteam gevormd en bleven de overige teamleden voor zover dat kon doorwerken aan ons geplande programma. Na een uur werd besloten om met een paar collega’s naar de luchthaven te gaan om te kijken of we daar een retourvlucht konden regelen. De chaos op de airport was inmiddels zo groot dat al snel duidelijk werd dat onze kansen op een directe retourvlucht minimaal waren. Toen bij ons duidelijk werd wat de consequenties zouden zijn van het sluiten van het luchtruim hebben we de “talking stick” weer op tafel gelegd om de verbinding in deze chaotische en onzekere situatie niet te verliezen.
Al scrummend en bellend zijn we tot diep in de nacht bezig geweest om nog een ticket op een van de schaarse vluchten naar landen die nog geen vliegbeperking hadden ingesteld te boeken. Uiteindelijk hadden we drie opties op vluchten naar Bazel, Wenen en Londen en de vroegst mogelijke vertrekdatum was donderdag.
Repatriëring
In elke crisis zitten ook lichtpuntjes. Een betere manier om onze samenwerking en omgaan met veranderingen te testen, was er namelijk niet. We werden geconfronteerd met elkaars angsten en twijfel, en tegelijkertijd zagen we het mooiste en sterkste in elkaar naar boven komen. We troostten elkaar en kwamen als een getraind militair team tot een snelle gezamenlijke actie. Dit belooft mooie resultaten voor de toekomst. Gelukkig had onze reisleidster Nanke al haar contacten in de reiswereld ingeschakeld om te kijken of er nog andere opties waren om het land uit te komen. Uiteindelijk kregen we zondag het verlossende telefoontje dat er nog precies acht plekken vrij waren op een retourvlucht die Transavia had ingezet om gestrande reizigers te repatriëren. We konden het bijna niet geloven, maar toch zaten we zondagavond om 22.00 uur opgelucht in het vliegtuig richting Nederland.
Zeer dankbaar zijn wij dat we mee konden met deze vlucht en dat we thuis bij onze geliefden zijn om samen sterk te staan in deze moeilijke tijd. Wij willen iedereen die nog in het buitenland verblijft en ver weg is van zijn/haar geliefden veel sterkte wensen en hopen dat ze snel weer terug naar huis kunnen.